Τον όρο Oekologie (Οικολογία) επινόησε ο Γερμανός βιολόγος Ερνστ Χέκελ (1866), συνθέτοντας τις ελληνικές λέξεις Oίκος και Λόγος, προκειμένου να χαρακτηρίσει θεωρίες και επιστημονικές μελέτες της εποχής, σχετικές με την βιολογική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους στον Φυσικό του Οίκο, τον πλανήτη Γη.

Η Οικολογία στις μέρες μας συνεχίζει να αποτελεί κλάδο της Βιολογίας με αντικείμενο τη μελέτη των ζώντων οργανισμών και την αλληλεπίδραση τους με το περιβάλλον. Αυτό όμως το περιβάλλον που απαρχής κόσμου μεταβαλλόταν από φυσικά αίτια, τους τελευταίους αιώνες καταστρέφεται από την αδηφάγο στο όνομα της ανάπτυξης ανθρώπινη δραστηριότητα, με φαινόμενα την απειλητική κλιματική αλλαγή, την κάθε τύπου καταστροφική ρύπανση, τη δραματική μείωση της βιοποικιλότητας, την αυξανόμενη φτώχεια του πλανήτη.

Μόλις στη δεκαετία του 1960 αναδύθηκαν τα πρώτα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα ενάντια στην αλόγιστη ανθρώπινη παρέμβαση στο περιβάλλον, που δυστυχώς όμως συνεχίζεται και στον 21ο αιώνα με ταχύτερους ρυθμούς, ενώ το μέλλον αναμένεται κρισιμότερο.

Είμαστε αυτό που τρώμε, λέγεται συχνά. Ίσως για αυτό δεν προκαλεί έκπληξη έρευνα του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, η οποία υποστηρίζει πως το φαγητό που τρώμε επηρεάζει την ανάπτυξη και την εξάπλωση του καρκίνου. Οι μελέτες που έκαναν οι επιστήμονες σε πειραματόζωα έδειξαν πως καρκινικοί όγκοι, με δυσκολία μπορούσαν να αναπτυχθούν, να διατηρηθούν και να εξαπλωθούν χωρίς μια διατροφική ουσία, την ασπαραγίνη, την οποία συναντάμε μεταξύ άλλων σε τρόφιμα όπως τα σπαράγγια, τα πουλερικά και τα θαλασσινά. Έτσι, οι ερευνητές ελπίζουν πως στο μέλλον θα καταφέρουν να χρησιμοποιήσουν τη διατροφή ως ένα από τα όπλα αντιμετώπισης του καρκίνου.

Η σχέση της διατροφής με τις ασθένειες είναι αρκετά περίπλοκη. Η αλήθεια είναι όμως πως χάρη στα φαρμακευτικά σκευάσματα, έχουμε ξεχάσει πως είναι να ανατρέχουμε στα «όπλα» που μας παρέχει η φύση όταν ασθενήσουμε. Προτιμούμε χάπια, σιρόπια, ενέσιμα φάρμακα, που είναι γεγονός αρκετές φορές έχουν πιο γρήγορη και ανακουφιστική δράση και αγνοούμε πιο φυσικές λύσεις.

Η φύση μας παρέχει ένα μεγάλο φαρμακείο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια τους γιατρούς. Ούτε σημαίνει πως ανοίγουμε το βιβλίο της γιαγιάς με τα γιατροσόφια και κάνουμε του κεφαλιού μας. Το να εγκαταλείψουμε, για παράδειγμα τη χημειοθεραπεία για χάρη του χυμού των λεμονιών ή του αίματος μπλε σκορπιού είναι καθαρή βλακεία και παίζουμε με τη φωτιά.

Μπορούμε όμως να ενισχύσουμε τη μάχη μας για καλύτερη υγεία με φυσικά όπλα. Ίσως το καλύτερο παράδειγμα να είναι η ιατρική κάνναβη, η οποία αποδεδειγμένα ανακουφίζει, συντηρεί και καταπολεμά πολλές ασθένειες. Άλλωστε εδώ και 3.000 χρόνια χρησιμοποιείται στην πρακτική ιατρική σε πολλές χώρες με πολύ καλά αποτέλεσμα. Είναι για αυτό το λόγο, που όλο και περισσότερες κυβερνήσεις την αποποινικοποιούν, προσφέροντας στους πολίτες τους και αυτή την επιλογή.

Κανένα φάρμακο δεν κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει η φύση. Επομένως, αφού υπάρχουν τροφές, βότανα, ουσίες, που ενδείκνυνται για συγκεκριμένες ασθένειες, έπειτα από επιστημονικές ενδείξεις και τεκμηριωμένες μελέτες, μπορούμε να τις εντάξουμε στη ζωή μας όταν τις χρειαστούμε για να νικήσουμε μια αρρώστια. Φύση και φαρμακευτικά σκευάσματα δεν αναιρούν το ένα το άλλο. Αλληλοσυμπληρώνονται για καλύτερα αποτελέσματα.

Να ξέραμε αφεντικό τι λένε οι πέτρες, τα λουλούδια, η βροχή ! Μπορεί να φωνάζουν, να μας φωνάζουν, κι εμείς να μην ακούμε.

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας