Επιστημονική ονομασία: Marjonara της οικογένειας των Labiatae

Χρήσιμα μέρη: το βότανο,τα φύλλα, το αιθέριο έλαιο.

ΧΡΗΣΕΙΣ: Η μαντζουράνα χρησιμοποιείται σαν αγωγή για τα πιο κάτω:

• Αέρια
• Αϋπνίες
• Άγχος
• κοιλόπονους
• πονοκεφάλους
• στομαχόπονους

Για εξωτερική χρήση χρησιμοποιείται σε μώλωπες, πληγές, πονόδοντους, σε πόνους ρευματισμών(τοπική εντριβή αιθέριου ελαίου), ως εμμηναγωγικό και τονωτικό σε αδυναμία (μπάνιο).

Η μαντζουράνα είναι μια από τις ισχυρότερες πηγές φυσικών αντιοξειδωτικών. Τα δραστικά συστατικά που περιέχει, είναι το αιθέριο έλαιο, που αποτελείται από ένυδρο σαβινένιο, λιναλοόλη, καρβακρόλη και άλλα τερπένια, τα φλαβονοειδή, το καφεϊνικό και ροζμαρινικό οξύ και τα τριτερπενοειδή.

Περιέχει επίσης, θυμόλη, πτητικά έλαια, στυπτικές και πικρές ουσίες και 40% φυτικές ίνες. Περιέχει ακόμη, ένα πλήθος θρεπτικών συστατικών, όπως βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.

Οι βιταμίνες της είναι η βιταμίνη C, Α, Κ, β καροτίνη, Β6, φολικό οξύ και νιασίνη. Τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία της είναι ο σίδηρος, φώσφορος, κάλιο, μαγγάνιο, ασβέστιο και ψευδάργυρος.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ:

Σε μορφή σκόνης αποτελεί μέρος διαφόρων φαρμάκων κατά του φταρνίσματος.

Με τη μαντζουράνα μπορούμε να αρωματίσουμε διάφορους χώρους του σπιτιού, όπως ντουλάπια και συρτάρια, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως αρωματικό στα φαγητά.

ΙΣΤΟΡΙΑ:

Η μαντζουράνα είναι πολύ γνωστή από τα αρχαία χρόνια και η καταγωγή της προέρχεται από την ανατολή και της μεσογειακές χώρες. Έχει χρησιμοποιηθεί από τους άραβες και τους αιγύπτιους ως φαρμακευτικό φυτό, ενώ ήταν γνωστό και στους αρχαίους έλληνες. Μάλιστα, αναφέρεται από το Θεόφραστο με όνομα ‘’ αμάρακος ο αείφυλλος’’. Ακόμη, οι τραγουδιστές σε όλες τις εποχές έπιναν το αφέψημα της με μέλι για να διατηρούν τη φωνή τους.