Κισσός

Σπασμολυτικό, αποχρεμπτικό, χαλαρωτικό, αντινευραλγικό, αποσυμφορητικό και κατά της αιμόλυσης.

Επιστημονική Ονομασία: Hedera Helix της οικογένειας των Araliaceae

Χρήσιμα Μέρη: Ολόκληρο το φυτό (ανθισμένο)

ΧΡΗΣΕΙΣ: Ο κισσός χρησιμοποιείται σαν αγωγή για τα πιο κάτω:

• Πόνους
• Κυτταρίτιδα
• Εγκαύματα

Με εσωτερική χρήση χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις κοκίτη, χρόνιας βρογχίτιδας, τραχειίτιδας και λαρυγγίτιδας.  Η ιδιότητα του ως χολαγωγικού το κάνει κατάλληλο για διάλυση των πετρών της χολής.  Με εξωτερική χρήση σε μορφή εμπλάστρων, καταπλασμάτων, γαργάρων και λουτρών είναι κατάλληλο για διάφορους πόνους, όπως πονόδοντο και ωτίτιδα.

Λόγω την αντινευραλγικής, αποσυμφορητικής του ιδιότητας και δράσης του κατά της αιμόλυσης, αποτελεί ένα καλό φάρμακο για κυτταρίτιδα, αρθριτικά, νευραλγίες, ρευματισμούς, κιρσούς, φλεβίτιδα, πληγές, εγκαύματα (1ου &  2ου βαθμού), πολύποδα της μύτης και κάλους.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ: Αφέψημα: Βάζουμε 3 κουτάλια της σούπας κομμένα φρέσκα φύλλα σε 1 λίτρο βραστό νερό.  Τ’ αφήνουμε για 10 λεπτά και μετά σουρώνουμε.  Πίνουμε 3 φλιτζάνια την ημέρα.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ: Αφέψημα: Βάζουμε μια χούφτα ξερά φύλλα σε 1 λίτρο νερό και το αφήνουμε να βράσουν για 10 λεπτά.  Λουτρό: Βάζουμε φύλλα κισσού στο ζεστό νερό του μπάνιου.  Γαργάρες: Βάζουμε 4-5 πρέζες σε 1 λίτρο και ρίχνουμε άφθονο αλάτι.

ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ

Ο κισσός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και με τοπικά επιθέματα με φρέσκα φύλλα.  Βοηθούν σε περιπτώσεις εγκαυμάτων βοηθώντας να φύγει το πύον.  Τα φύλλα πρέπει να αλλάζονται όταν αρχίσουν να ξεραίνονται.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Αν ο κισσός χρησιμοποιηθεί σε μεγάλες δόσεις εσωτερικά, προκαλεί δηλητηρίαση.  Η δηλητηρίαση από καρπό και φύλλα κισσού εκδηλώνεται με εμετό, διάρροια, οξύ ερεθισμό του στομάχου και των εντέρων.  Επίσης πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του μαύρου κισσού, που δεν αναρριχάται, αλλά παραμένει θάμνος.  Είναι τοξικός και μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση, αν χρησιμοποιηθεί με τους τρόπους που δίνονται για τον αναρριχώμενο κισσό.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο κισσός ήταν το κύριο φυτό στις τελετές του Διονύσου.  Με αυτόν στεφανώνονταν, το μασούσαν και έπιναν αφεψήματα κισσού μαζί με αραιωμένο κρασί, με αποτέλεσμα να μεθούν και να βλέπουν ψυχεδελικές παραστάσεις.  Βέβαια η χρήση του κισσού δεν ήταν μόνο για οργιαστικές τελετές, αλλά χρησιμοποιούταν παράλληλα και για ανακούφιση από τους πονοκεφάλους, τις ψείρες και την κασίδα.