Αγκινάρα
Αγκινάρα
Διουρητικό, χολαγωγικό, ορεκτικό
Επιστημονική ονομασία: Cynara Scolymus της οικογένειας των Compositae.
Χρήσιμα μέρη: φύλλα
ΧΡΗΣΕΙΣ: Η αγκινάρα χρησιμοποιείτα σαν αγωγή για τα πιο κάτω:
- Ανορεξία
- Συκώτι
- Χολή
- Χοληστερίνη
Η αγκινάρα μειώνει τα επίπεδα της χοληστερίνης και του σακχάρου στο αίμα. Συκώτι: προστατεύει το συκώτι από τις τοξίνες και τις μολύνσεις, ενώ παράλληλα το τονώνει.
Επιπρόσθετα προωθεί την ανάπλαση των κυττάρων του συκωτιού και την κυκλοφορία του αίματος. Γενικά για κάθε αρρώστια του στομάχου.
Χολή: διεγείρει την έκκριση χολής κατά 60% και τέσσερις φορές περισσότερο από το κανονικό μέσα σε μια περίοδο δώδεκα ωρών.
Η Αγκινάρα, έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά ως τρόφιμο και φάρμακο από τους πρώιμους ελληνορωμαϊκούς χρόνους. Στην αρχαία Ρώμη, τα φύλλα αγκινάρας χρησιμοποιούνταν ως διουρητικό και χωνευτικό φάρμακο. Η γερμανική φαρμακοποιία χρησιμοποιεί τα φύλλα αγκινάρας για την αντιμετώπιση γαστρεντερικών διαταραχών που προέρχονται από έλλειψη χολής, καθώς και για την τόνωση της όρεξης και της διούρησης.
Οι γερμανικές αρχές αναγνωρίζουν ότι τα «πικρά» διεγείρουν την παραγωγή της χολής, αυξάνουν τη χολική διαλυτότητα και καθαρίζουν το ήπαρ από το συσσωρεμένο λίπος. Τα αποτελέσματα πολλών κλινικών ερευνών έδειξαν επίσης την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εκχυλισμάτων αγκινάρας στη θεραπεία των ηπατικών, των πεπτικών και χολικών δυσλειτουργιών και συμπτωμάτων, όπως: το αίσθημα φουσκώματος, η έλλειψη όρεξης, η ναυτία και οι γαστρικοί πόνοι.
Μια πρόσφατη διπλή τυφλή, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, πολυκεντρική κλινική δοκιμή κατέδειξε την αποτελεσματικότητα του ξηρού εκχυλίσματος αγκινάρας για τη θεραπεία της υπερ-λιποπρωτεϊναιμίας σε ασθενείς με υψηλή χοληστερόλη. Οι ασθενείς έλαβαν 1,800 mg ξηρού εκχυλίσματος αγκινάρας ημερησίως ή εικονικού φαρμάκου σε διάστημα 6 εβδομάδων.
Το εξεταζόμενο φάρμακο ήταν ένα υδατικό εκχύλισμα (25-35: 1) που ελήφθη σε επικαλυμμένα δισκία που περιείχαν 450 mg εκχύλισμα και συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο. Η μελέτη περιλάμβανε 143 ενήλικες ασθενείς με αρχική συνολική χοληστερόλη> 7.3 mmol / l (> 280 mg / dl). Οι μεταβολές της ολικής χοληστερόλης και της LDL-χοληστερόλης από την έναρξη μέχρι το τέλος της θεραπείας έδειξαν στατιστικά σημαντική υπεροχή (p = 0,0001) του ξηρού εκχυλίσματος αγκινάρας έναντι του εικονικού φαρμάκου.
Η μείωση της ολικής χοληστερόλης στην ομάδα που λάμβανε το εκχυλίσμα αγκινάρας ήταν 18,5% σε σύγκριση με 8,6% στην ομάδα που λάμβανε το εικονικό φάρμακο. Η χοληστερόλη LDL μειώθηκε κατά 22,9% με το εκχύλισμα αγκινάρας σε σύγκριση με μόλις 6,3% με το εικονικό φάρμακο. Ο λόγος LDL / HDL μειώθηκε κατά 20,2% με το εκχύλισμα αγκινάρας και μόνο 7,2% με το εικονικό φάρμακο.
Δεν υπήρξαν ανεπιθύμητες παρενέργειες σχετιζόμενες με το φάρμακο κατά τη διάρκεια της μελέτης, αντιθέτως υπήρξε εξαιρετική ανεκτικότητα στο ξηρό εκχύλισμα αγκινάρας. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ξηρό εκχύλισμα αγκινάρας θα μπορούσε ασφαλώς να συνιστάται στους ασθενείς για τη θεραπεία της υπερλιποπρωτεϊναιμίας και, συνεπώς, της πρόληψης της αγγειακής νόσου. Η αγκινάρα έχει επίσης ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Ενεργά συστατικά: Το φύλλο της αγκινάρας περιέχει: 0-4% πικρές ενώσεις του τύπου λακτονόνης σεσκιτερπενίου που περιλαμβάνει κυναροπικρίνη, έως 2% φαινολικά οξέα, κυρίως 3-καφεοϋλκινικό οξύ (χλωρογενικό οξύ) και 1,5-δι-Ο-καφεοϋλκινικό οξύ (κυναρίνη), καφεϊκό οξύ, 0,1-1,0% φλαβονοειδή περιλαμβανομένων των γλυκοσίδων σκολυμοσίδης και λουτεολίνης, φυτοστερόλες, συμπεριλαμβανομένης της ταραξαστερόλης, σάκχαρα, ινουλίνη, ένζυμα και ένα πτητικό έλαιο αποτελούμενο κυρίως από τα σεσκιτερπένια βήτα-σελλιένιο και καρυοφυλλένιο.
Δοσολογία: Τα φύλλα αγκινάρας γενικά λαμβάνονται ως εκχύλισμα ή βάμμα ή ως φύλλα κονιορτοποιημένα σε σκόνη που λαμβάνονται τρεις φορές την ημέρα. Η συνιστώμενη δοσολογία είναι 2 g φύλλων ψιλοκομμένων που λαμβάνονται τρεις φορές την ημέρα για ημερήσια δόση 6 γραμμαρίων. Λαμβάνονται και άλλα παρασκευάσματα αντιστοίχως, όπως υγρό εκχύλισμα, ξηρό εκχύλισμα, φρέσκο πιεσμένο χυμό και βάμμα. Το ξηρό εκχύλισμα 12: 1 (νν / νν) λαμβάνεται σε μία μοναδική δόση των 0.5g. Το υγρό εκχύλισμα 1: 1 (g / ml) λαμβάνεται με δόση 2ml τρεις φορές ημερησίως και το βάμμα 1: 5 (g / ml) λαμβάνεται με δόση 6ml τρεις φορές ημερησίως. Άλλα εκχυλίσματα εμπορικών σημάτων ενδέχεται να υποδεικνύουν δοσολογίες βασισμένες σε γνωστά επίπεδα δραστικών συστατικών βάσει επιτυχών κλινικών δοκιμών με ανθρώπους.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ:
Ξηρό απόσταγμα: Η τυπική δόση είναι 5ml, αλλά όχι πάνω από 6 γραμμάρια την ημέρα. Πρέπει να αποθηκεύεται σε καλά σφραγισμένα δοχεία, μακριά από το φως και τα έντομα.
Αφέψημα: Μισό φλιτζάνι αφεψήματος των φύλλων 2-3 φορές την ημέρα ή 3-4 ml.
ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ:
Επειδή η αγκινάρα διεγείρει την έκκριση της χολής, δεν πρέπει να λαμβάνεται από άτομα που έχουν μπλοκαρισμένη δίοδο στη χολή.
Όσοι έχουν προβλήματα με πέτρες στη χολή, να λαμβάνουν την αγκινάρα με προσοχή, ίσως να προκληθούν οδυνηροί σπασμοί.
Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις κατά τις οποίες η συχνή επαφή με αγκινάρες προκάλεσε αλλεργικές αντιδράσεις.
ΙΣΤΟΡΙΑ:
Η αγκινάρα αποτελούσε έδεσμα στα δείπνα των αρχαίων Ελλήνων όσο και των Ρωμαίων. Την εμφάνιση της στην Ευρώπη την έκανε το 15ο αιώνα. Έχει χρησιμοποιηθεί από τη λαϊκή ιατρική για διάφορα προβλήματα χώνεψης, για να αποτρέψει την επανεμφάνιση πετρών στην χολή και για να επιταχύνει την ανάρρωση σε άρρωστα άτομα.
Για ιατρικούς σκοπούς μόνο τα ξερά φύλλα χρησιμοποιούνται συνήθως. Η ρίζα του φυτού δεν περιέχει τα περισσότερα από τα συστατικά που έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Πηγές
